De ontwikkelingen aan de Eem zijn een belangrijke impuls voor de stad. Amersfoort heeft zich lang binnen haar twee historische schillen kunnen manifesteren. Groei en krimp vond er plaats. Eind 19e eeuw ontwikkelde zich langs de Eem een groot industrie gebied. Grote en markante industriële complexen domineerden deze plek. Met het verdwijnen van de industrie begin jaren 80 kwam er ruimte vrij, dicht bij de stad, voor nieuwe ontwikkelingen. De grote naoorlogse groei van de stad met woningbouw in de buitenwijken maakte een uitbreiding van het stadscentrum noodzakelijk. Het centraal stadsgebied was de ruimte om in die behoefte te voorzien. Een groot masterplan werd ontwikkeld. Het CSG. Veel industriegebouwen zijn gesloopt. Rohm and Haas en de Prodentfabriek zijn behouden gebleven. Zij zijn inmiddels de katalysatoren van de nieuwe stedelijke dynamiek. De gebouwen zijn en worden getransformeerd veelal door en met creatieve bedrijven. Met die ontwikkeling aan de oevers van de Eem en het nieuwe Eemplein schuift de stad langzaam op langs die oevers.

De dynamiek van het Eemplein met het Eemhuis als functioneel en architectonisch hoogtepunt neemt zienderogen toe. Ook de plannen voor De Nieuwe Stad krijgen vorm. De kades zijn aangepakt en fungeren als waardevolle verblijfsruimtes. Blok 3 aan de kade en op de kop van het Eemplein is de schakel tussen Eemplein, de oude historische stad en De nieuwe Stad. Daarnaast maakt het onderdeel uit van een kralenreeks van ontwikkelingen vanaf de Koppelpoort de stad uit naar de kop van Isselt en verder. De schaal van de stad is aan de kade circa 8 tot 10 meter hoog. Maar historisch zijn ook hoogteaccenten zeer bepalend en karakteristiek geweest.

De bebouwing aan de kade dient attractief te zijn in functie en in architectuur. Op deze plek staan nu twee markante gebouwen. Het Eemhuis en Dara. Blok 3 voegt zich daarbij. Een uitgesproken blok in functie en in architectuur. Enerzijds pakt het nieuwe blok de schaal op van het gebied. De plint is circa 9 meter hoog. Anderzijds zorgt het nieuwe blok voor een ruimtelijke afsluiting van het plein en afronding van de bebouwing aan het Eemplein door de historische hoogte weer op te zoeken. Die hoogte hoort ons inziens ook bij een duurzame compacte stad.

Het gebouw is op de begane grond overkragend, hierdoor wordt de visuele verbinding tussen plein en de Eem. Het gebouw is geleed in twee terrasvormige oplopende volumes die een groen binnentuin omsluiten. Met deze ingreep ontstaat er ruimte waar zonlicht kan doordringen tot de Eem. De plint bevat commerciële ruimte, horeca aan het plein en een stadsruimte aan de kade. Deze ruimte is bedoeld als een democratische ruimte waar de stad met al haar initiatieven een plek kunnen krijgen. Daarboven bevinden zich 38 grote woningen met een alzijdige uitstraling en grote dakterrassen. De plint wordt uitgevoerd in glas met een fijn raster, de bovenbouw in een lichte steen voor de buitenkant en in hout voor de golvende binnen gevel. Grote stadsvensters en terrassen geven rondom uitzicht op de stad, het plein en de Eem.